سرنوشتمان چنین بود مابادنیاامدیم دنیابامانیامد
قانون توتنهایی من است وتنهایی من قانون عشق
در هیاهوی زندگی دریافتم
چه دویدنهایی که فقط پاهایم را از من گرفت
در حالیکه گویی ایستاده بودم
چه غصه هایی که فقط باعث سپیدی مویم شد
در حالیکه قصه کودکانه ای بیش نبود
دریافتم کسی هست که اگر بخواهد میشود
وگرنه نمیشود
به همین سادگی
کاش نه میدویدم نه غصه میخوردم
فقط او را میخواندم...
نظرات شما عزیزان:
نوشته شده در پنج شنبه 21 شهريور 1392برچسب:, ساعت
11:31 AM توسط ادم وحوا| نظر بدهيد |
Power By:
LoxBlog.Com |